بتن‌های سبک سازه‎ای بتن‌هایی هستند که علی رغم دارا بودن چگالی کمتر از ۲۰۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب، مقاومت فشاری بیش از ۱۷ مگاپاسکال دارند. ساخت این بتن‌ها صرفاً با استفاده از سنگدانه‌های سبک و مقاوم امکان پذیر است.

تمام بتن‌های سبک سازه‌ای از خانواده بتن‌های سبکدانه می باشند که در آن برای کاهش وزن مخصوص بتن از سنگدانه‌های سبک استفاده شده است. به این دلیل بعضاً از عبارت بتن سبکدانه و بتن سبک سازه‌ای برای بیان یک مفهوم استفاده می‌شود. سنگدانه‌هایی که این شرایط را عموماً برآورد می‌کنند و طبق استاندارد ASTM-C۳۳۰ برای ساخت بتن سبک سازه‌ای مورد استفاده قرار می گیرند، عمدتاً عبارتند از:

الف) شیل، رس و اسلیت منبسط شده در کوره‌ی دوار

ب) سنگدانه‌هایی که از فرآیند های کلوخه‌ای شدن به دست می‌آیند

ج) روباره‌های منبسط شده

د) پوکه‌های معدنی

ه) پوکه‌های صنعتی

و) خاکستر بادی پودر شده

تأمین مقاومت فشاری معادل ۲۰ مگاپاسکال و بیشتر با بعضی از این سنگدانه‌ها امکان پذیر است. شرایط سایر سنگدانه ها نیز طوری است که قادر به حصول حداقل مقاومت فشاری مقرر شده برای بتن سبک سازه‌ای می باشند. همان‌طور که پیش از این ذکر شد، مقاومت بتن سبک تابعی از وزن مخصوص آن است. باید توجه داشت که وزن مخصوص بتن عمدتاً متأثر از وزن مخصوص سنگدانه‌های مصرفی است، به گونه‌ای که استفاده از مصالح سبک‌تر موجب کاهش وزن مخصوص بتن می‌شود. ولی استفاده از مصالح سنگین‌تر از سبکدانه ها، لزوماً باعث افزایش مقاومت بتن ساخته شده نخواهد شد. بیشترین مقاومت بتن سبکدانه معمولاً وقتی حاصل می‌شود که از سبکدانه‌های ساخته شده از شیل، رس و اسلیت منبسط شده در فرآیند کوره دوار برای سبک سازی چگالی بتن استفاده گردد.