برنامه اکسل طراحی اتصال گیردار پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیرسری (BFP) (نسخه پیشرفته)

اکسل طراحی اتصال گیردار BFP (نسخه پیشرفته)

Excel اتصال BFP قابلیت نمایش لحظه‌ای شکل نهایی اتصال با جزئیات دقیق (خروجی گرافیکی داینامیک)

تفاوت نسخه پیشرفته طراحی اتصال گیردار پیچی به کمک ورق‌ روسری و زیرسری

در نسخه پیشرفته، همزمان با طراحی و سعی و خطا داخل برنامه، شکل نهایی و دقیق اتصال در همان لحظه نمایش داده شده و ایرادات طراحی یا ایرادات اجرایی به راحتی قابل رفع می‌باشد.

نحوه فعالسازی

فعالسازی فقط یکبار و فقط روی یک سیستم ویندوزی قابل انجام است. (پیشنیاز نصب بودن نرم افزار اکسل نسخه 2013 به بعد)

مشاهده PDF خروجی برنامه

تهیه و تنظیم برنامه: مهندس یاسر فرخ باروقی (کارشناس ارشد سازه)

اتصال گیردار پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیرسری (BFP)

اتصالات گیردار پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیرسری (شکل 10-3-7-5) علاوه بر تامین الزامات عمومی بخش 10-3-7-1، باید دارای شرایط مندرج در این بخش باشند.

اتصال گیردار پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیرسری (BFP)

این نوع اتصال از طریق جوش دادن ورق‌های روسری و زیرسری به بال ستون و پیچ کردن آن‌ها به بال تیر ساخته می‌شود. این ورق‌ها باید کاملاً یکسان باشند. ضمناً در این نوع اتصال جان تیر نیز از طریق یک ورق تکی به بال ستون متصل می‌شود. منظور از ضوابط ارائه‌شده در این بخش این است که وقوع تسلیم و شروع تشکیل مفصل پلاستیک در ناحیه‌ای از تیر در انتهای ورق‌های روسری و زیرسری روی دهد. ابعاد و ضخامت ورق‌های روسری و زیرسری و نیز مشخصات و تعداد پیچ‌های اتصال این ورق‌ها به بال تیر باید براساس مقاومت خمشی مورد نیاز اتصال تیر به ستون (مطابق الزامات بند 10-3-3-2-6 یا 10-3-3-3-8، حسب مورد) تعیین شود. ابعاد و ضخامت ورق تکی جان و نیز مشخصات و تعداد پیچ‌های اتصال این ورق به جان تیر باید براساس مقاومت برشی مورد نیاز اتصال تیر به ستون (مطابق الزامات بند 10-3-3-2-6 یا 10-3-3-3-8، حسب مورد) تعیین شود. در تعیین مقاومت‌های طراحی ورق‌های روسری و زیرسری، ورق تکی جان و وسایل اتصال، ضریب کاهش مقاومت (ϕ) را می‌توان برای حالت‌های حدی غیر شکل‌پذیر، به‌جای 0.75 برابر 0.9 و برای حالت‌های حدی شکل‌پذیر به‌جای 0.9 برابر 1 در نظر گرفت. همچنین در تعیین مقاومت‌های مجاز آن‌ها ضریب اطمینان (Ω) را می‌توان برای حالت‌های حدی غیرشکل‌پذیر، به‌جای 2 برابر 1.67 و برای حالت‌های حدی شکل‌پذیر به‌جای 1.67 برابر 1.5 در نظر گرفت.

1-4-7-3-10 تیرها  

در این اتصال گیردار، استفاده از مقاطع نوردشده I یا H شکل و مقاطع ساخته‌شده دارای مقطع I یا H شکل و مقاطع ساخته‌شده دارای مقطع I یا H شکل، به‌عنوان تیر مجاز است. همچنین:

• در دو انتهای تیر، ناحیه حفاظت‌شده باید برابر فاصله از بر ستون تا دورترین ردیف پیچ در روی بال تیر نسبت به بر ستون به علاوه عمق تیر در نظر گرفته شود.
• محل تشکیل مفصل پلاستیک (S_h) در روی تیر باید در محل دورترین ردیف پیچ در روی بال تیر نسبت به بر ستون، در نظر گرفته شود.
• جرم تیر نباید از 250 کیلوگرم بر متر بیشتر باشد.
• عمق مقطع تیر نباید از 1000 میلی‌متر بیشتر باشد.
• ضخامت بال مقطع تیر نباید از 30 میلی‌متر بیشتر باشد.
• نسبت دهانه آزاد تیر به عمق مقطع آن نباید از 9 در قاب‌های خمشی ویژه و از 7 در قاب‌های خمشی متوسط کمتر در نظر گرفته شود.

2-4-7-3-10 ستون‌ها

در این نوع اتصال استفاده از مقاطع نوردشده یا ساخته‌شده دارای مقطع H شکل، جعبه‌ای ساخته‌شده از ورق یا ساخته شده از مقاطع H شکل همراه با ورق‌های کناری و مقطع صلیبی‌شکل ساخته‌شده از ورق یا ساخته شده از نیمرخ‌های نوردشده به‌عنوان ستون مجاز است. همچنین:

• عمق مقطع ستون‌های H شکل و صلیبی‌شکل در قاب‌های خمشی با دال بتنی سازه‌ای و دارای برشگیر فولادی مدفون در بتن در فاصله بین نواحی محافظت‌شده دو انتهای تیر، نباید از 1000 میلی‌متر و در غیاب دال بتنی سازه‌ای از 400 میلی‌متر بیشتر باشد.
• عمق و پهنای مقاطع جعبه‌ای‌شکل و H شکل جعبه‌ای شده نباید از 750 میلی‌‎متر بیشتر باشد.

3-4-7-3-10 سایر الزامات

• استفاده از ورق‌های پرکننده به ضخامت مجموعاً تا 6 میلی‌متر بین ورق‌های اتصال و بال تیر مجاز است. این پرکننده‌ها می‌توانند به صورت انگشتی یا ورق‌های سوراخ‌شده باشند.
• اتصال ورق‌های روسری و زیرسری به بال ستون باید از نوع جوش شیاری با نفوذ کامل باشند. این جوش‌ها باید بحرانی لرزه‌ای در نظر گرفته شوند. در صورت استفاده از تسمه پشت‌بند برای اجرای جوش شیاری با نفوذ کامل، پشت‌بندها باید پس از انجام جوشکاری برداشته شوند. پس از برداشتن پشت‌بند، پاس ریشه باید تا رسیدن به فلز جوش سالم شیارزنی شود و با جوش تقویت شود.
• اتصال ورق تکی جان به بال ستون باید از نوع شیاری با نفوذ کامل یا جوش گوشه دوطرفه باشد. ضخامت جوش‌های گوشه باید براساس مقاومت برشی مورد نیاز اتصال تیر به ستون (مطابق الزامات بند 10-3-7-6 یا 10-3-9-8، حسب مورد) تعیین شود و درهرحال در هر دو طرف نباید از 8t_WS (t_WS ضخامت ورق تکی جان است) و 8 میلی‌متر کمتر در نظر گرفته شود.
• اتصال ورق‌های روسری و زیرسری به بال‌های تیر باید از نوع پیچی با رده 9 یا معادل آن و با قطر پیچ حداکثر برابر 27 میلی‌متر باشد. پیچ‌ها باید در هر ردیف دو عدد و به‌صورت متقارن در طرفین محور تیر تعبیه شوند. طول گروه پیچ‌ها در امتداد محور تیر (فاصله از بر ستون تا مرکز آخرین سوراخ) نباید از عمق تیر بیشتر باشد. سوراخ‌های بال تیر باید استاندارد باشند. سوراخ‌ها باید با مته ایجاد شوند. استفاده از پانچ برای سوراخ‌کاری مجاز نیست.
• اتصال ورق تکی به جان تیر باید از نوع پیچی بوده و سوراخ‌های ایجاد‌شده در یکی از اجزاء، یعنی ورق تکی یا جان تیر، می‌تواند به‌صورت لوبیایی کوتاه افقی باشد.