سیمان پرتلند به صورت استاندارد در ۵ نوع I ، II ، III ، IV ، V تولید می شود. هر کدام از انواع سیمان استاندارد با تغییر میزان مواد خام اولیه و تغییر در مقدار ترکیبات اصلیآن ساخته می شود. جدول زیر مقادیر متوسط نوعی ترکیبات اصلی انواع سیمان های پرتلند استاندارد را نشان می دهد.

توجه شود که مقادیر داخل پرانتز به صورت حداقل و حداکثر، الزامات استاندارد (۱۵۰) ASTM و آیین نامه ی ایران را مشخص می کند. در ادامه خصوصیات و موارد کاربرد  عملی سیمان های پرتلند استاندارد، توضیح داده می شود.

۱- سیمان نوع ۱؛ معمولی

متداول ترین نوع سیمان است که با OPC شناخته شده و در شرایط محیطی معمولی مصرف می شود یعنی در جایی که از نظر مجاورت با یون سولفات و کلرید مشکلی وجود نداشته و شرایط ویژه ای از نظر سرعت گیرش و میزان حرارت در ضمن گیرش مورد نظر نباشد.

استاندارد ایران انواع مختلف تیپ ۱ را در سه نوع ۱-۳۲۵  ، ۱-۴۲۵ و ۱-۵۲۵ تقسیم بندی
می کند؛ که در هر مورد اعداد سمت راست، حداقل مقاومت فشاری ۲۰۸ روزه ی ملات استاندارد ساخته شده با آن سیمان، برحسب کیلوگرم بر سانتی متر مربع است. بدین ترتیب حداقل مقاومت فشاری ۲۸ روزه ی ملات ساخته شده با انواع ۱-۳۲۵  و ۱-۴۲۵ و ۱-۵۲۵ ، به ترتیب برابر با ۵/۳۲ ، ۵/۴۲ و ۵/۵۲ مگاپاسکال خواهد بود.

۲- سیمان نوع ۲؛ اصلاح شده

این تیپ از نظر خصوصیات اصلاح شده است، بدین معنی که تا حدی کندگیر و کم حرارت بوده و نیز تا اندازه ای در مقابل حمله ی سولفات ها مقاوم است. همان طور که از جدول ۱-۱ ملاحظه می شود، برای تولید سیمان نوع ۲ سعی می شود که در مقایسه با ترکیبات اصلی سیمان نوع ۱ ، مقدار C_۳S به ۸۰ درصد کاهش داده شده و میزان C_۲S تا ۵/۱ برابر افزایش یابد. این تغییرات باعث می شود که سیمان تا حدودی کندگیر و کم حرارت شود؛ ضمن آنکه مقاومت دراز مدت بتن ساخته شده با این نوع در مقایسه با مقاومت بتن ساخته شده با سیمان نوع ۲ ، کاهش نمی یابد. در تولید سیمان نوع ۲ همچنین مقدار C_۳S در مقایسه با نوع ۱ ، به یک دوم ( حداکثر دو سوم) کاهش داده می شود.

۳- سیمان نوع ۳؛ زودگیر

این سیمان در مقایسه با  نوع ۱ به دو دلیل گیرش سریع تری دارد، نخست آنکه حدود ۵ درصد C_۳S بیشتر و متناسبت با آن C_۲S کمتری دارد؛ و دوم آن که اصولاً نوع ۳ در مقایسه با انواع دیگر ، ریز دانه تر آسیاب شده و به همین جهت سرعت واکنش آن با آب بیشتر است. نوع ۳ متناسب با زودگیر بودن، یک سیمان پر حرارت بوده و در مقایسه با انواع دیگر سیمان پرتلند، بیشترین حرارت هیدراسیون را آزاد می کند. کاربرد نوع ۳ در بتن ریزی حجیم و در مقاطع ضخیم به دلیل افزایش حرارت در عمق مقطع و ایجاد تنش های حرارتی صحیح نمی باشد.

موارد مصرف تیپ ۳

الف) در هوای سرد

ب) در ترمیم و تعمیر بتن

ج) جهت باز کردن سریع قالب

۴- سیمان نوع ۴؛ کم حرارت

سیمان تیپ ۴ یک سیمان کندگیر بوده و در هنگام گیرش حرارت کمی تولید می کند. در تولید تیپ ۴ همان طور که از جدول ۱-۱ ملاحظه می شود، مقدار C_۳S در مقایسه با سمان نوع ۱ به حدود نصف کاهش یافته و میزان C_۲S به بیش از دو برابر افزایش می یابد؛ ضمن آنکه مقدار C_۳A نیز در این نوع بسیار پایین است و بنابراین مقاومت خوبی در مجاوت سولفات دارد.

موارد مصرف تیپ ۴

الف) در هوای گرم

ب) جلوگیری از اتصال سرد

ج) بتن ریزی حجیم

۵- سیمان نوع ۵؛ مقاوم در مقابل سولفات

از عوامل اصلی حمله ی سولفات ها به بتن و تخریب آن، وجود C_۳A در سیمان است. به همین دلیل در تولید نوع ۵ با کاهش آلومین در مصالح خام اولیه، شرایطی فراهم می کنند که میزان C_۳A پس از پخت سیمان، در مقایسه با انواع دیگر سیمان کاهش یافته و حدود ۴ درصد باشد ( حداکثر ۵ درصد).

لازم به ذکر است که برای مقاومت در مقابل نفوذ یون کلرید، مقداری C_۳A لازم بوده و سیمان نوع ۵ در این ارتباط مناسب نیست. به همین دلیل گیر نفوذ هر دو یون سولفات و کلرید در بتن محتمل باشد
( نظیر سازه های بتنی دریایی و ساطی و از جمله سازه های بتنی نزدیک به خلیج فارس در جنوب کشور)، باید به جای نوع ۵ از نوع ۲، و یا نوع ۲ به همراه پوزولان استفاده شود.

سیمان های نوع IA ، II A و III A ؛ حباب زا

این سیمان ها همان انواع ۱ ، ۲ و ۳ بوده که با اضافه کردن مواد مناسب، خاصیت حباب زایی نیز در آنها ایجاد شده است. بنابراین با مصرف هر کدام از این تیپ ها ضمن آنکه خاصیت مربوط به نوع سیمان حفظ می شود، حباب های میکروسکوپی و بسیار ریز هوا نیز در بتن ایجاد می گردد.

برخی خواص در حین اختلاط ایجاد میشوند.این خواص بوسیله مواد افزودنی بتن مثلا از روان کننده ها و فوق روان کننده ها برای افزایش اسلامپ استفاده میشود.