۱⃣- روش الاستیک: تا سال ۱۹۵۰این نوع سازه ها براساس روش ASD یا تنش مجاز طراحی می شدند و به عبارت دیگر طراحی اعضاء فلزی این نوع سازه بگونه ای صورت می گرفت که اعضاء براثر بارهای وارده از حد الاستیک خود خارج نشوند و استفاده از این روش تاکنون نیز در اکثر کشورهای جهان از جمله ایران ادامه داشته و آئین نامه های داخلی کشور ایران و فصل دهم مقررات ملی ساختمان نیز براساس این روش تدوین گردیده است.
ضریب اطمینان بارهای وارده و مقاومت در این روش طراحی به شکل زیر است := ضریب مقاومت = ضریب بار
برای مثال ضریب اطمینان مقاومت کششی فولاد ۰٫۶ یعنی fb=0.6fy می‌باشد.

۲⃣- روش پلاستیک یا خمیری
از سال ۱۹۸۰ با افزایش کیفیت مصالح و ارتقاء سطح کیفی اجرا ، روش پلاستیک یا مقاومت نهایی LRFD بعنوان یک روش علمی ترو اقتصادی تر در بعضی از کشورها جایگزین روش ASD یا الاستیک گردید .
در این روش به اعضاء سازه ها اجازه داده می شود براثر بار وارده ناشی از بارگذاری از حد الاستیک خود خارج و به حد پلاستیک یا خمیری خود برسند و همین موضوع باعث افزایش مقاومت اعضاء و کاهش هزینه ساخت و اقتصادی تر شدن سازه می گردد.
ضریب اطمینان بارهای وارده در بارگذاری این نوع سازه های و ضریب اطمینان مقاومت به صورت زیر می‌باشد:

ضریب مقاومت = ضریب بار

همانگونه که می بینیم ضرایب تنها در بار اعمال می شوند.

این روش بدلیل نیاز به رعایت استانداردهای مصالح و افزایش کیفیت اجرا در بیشتر کشورها از جمله ایران مورد استفاده قرار گرفته است.

✅ روش طراحی مقاومت (SDM) که به نام روش طراحی مقاومت نهایی نیز خوانده می شود ایجاب میکند که مقاومت طراحی یک عضو در هر مقطع، مساوی یا بیشتر از مقاومت لازم که تحت ترکیبات بار با ضریب محاسبه می شود (U)، باشد یعنی:
مقاومت طراحی > مقاومت مورد نیاز (U)
مقاومت طراحی برابر است با : مقاومت اسمی*ضریب کاهش مقاومت (همیشه کوچکتر است از۱)
– در این روش بارگذاری بر اساس بارهای با ضریب انجام می‌شود. (همان ترکیبات بارگذاری آیین نامه)
– تحلیل سازه در این روش به صورت تحلیل الاستیک خطی می‌باشد.
– ضرایب نیز برای هر کدام از حالات خمش ، برش و پیچش متفاوت می باشد (۰٫۹ – ۰٫۸۵ – ۰٫۸۵ ACI318-99 )**روش طراحی در حال حدی (LSD) که به نام روش طراحی بر مبنای ضریب بار و مقاومت (LRFD) نیز خوانده می شود که در سال های اخیر مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. آیین نامه بتن ایران نیز همین روش را مبنای طراحی خود قرار داده است. این روش مبتنی بر مفاهیم احتمالات می باشد.
اگر s نمایانگر مقاومت عضو و L نمایانگر بار عضو باشد. به علت عدم قطعیت ها و افزایش حاشیه امنیت به بار L یک ضریب افزایشی alpha و به مقاومت s یک ضریب کاهشی phi اعمال میشه و در نهایت داریم:
phi(S)>=alpha(L)
حال اگر ضرایب به سمت چپ منتقل شوند phi/alpha بارها بدون تنش و یک ضریب کوچکتراز یک داریم که اگر به مخرج برود بزرگتر از یک میشود به اسم ضریب اطمینان در این حالت میتوان انالیز استاتیک انجام داد و با اعمال ضریب اطمینان ابعاد عضو را مشخص کرد.
حال اگر ضرایب به سمت راست منتقل شود alpha/phi یک ضریب بزرگتر از یک داریم که بار را تشدید میکند در این حالت از روش پلاستیک برای آنالیز استفاده میشود و از تمام توان مقطع استفاده میکنیم و مقاطع بهینه خواهند بود ولی بسیار مشکل .
حال روش بینابینی را روش حدی یا lrfd میگویند یعنی ضرایب سرجایشان باقی میماند و برای تحلیل هم از روش الاستیک و هم از روش پلاستیک مجاز هستیم استفاده کنیم اگرچه فلسفه طراحی بر اساس توان کلی مقطع با یک ضریب کاهشی جزیی است.
در ضمن کار شامل ۲ روش است:۱٫ روش مقاومت نهای مانند aci و ۲٫ روش حدی مانند آیین نامه بتن کانادا و آبا و lrfd در فولاد.