هزاران سال از عمر اولین هرم بزرگ فراعنه که به دستور جوزر (Djoser) دومین پادشاه از سلسه سوم فراعنه ساخته شد می گذرد. بنای این اهرام که به عنوان یکی از عظیم ترین عجایب هفت گانه جهان به شمار می آیند تا امروز نیز یکی از شاهکار های تکنیک مهندسی طراحی و معماری محسوب می شوند.
از سال۲۳۰۰ تا۲۷۰۰ قبل از میلاد(۴۰۰سال)،۸۰ هرم در مصر ساخته شد. اولین هرم بزرگ را دومین پادشاه از سلسه سوم فراعنه بنام جوزر (Djoser) بر پا کرد و این سنت تا سلسه هجدهم ادامه یافت. بعد از آن تا بیست و پنجمین فرعون دیگر هرمی ساخته نشد.
مصری ها زندگی کوتاه این جهان را فانی و مرگ را آغاز یک حیات نوین و جاویدان در دنیای دیگر می شناختند. به همین دلیل منازل خود را با مصالحی مانند خشت و گل و مقابر را از مصالح با دوامی مانند سنگ می ساختند. هر چقدر مقام مردگان بالاتر بود، مقبره بزرگتری برای او ساخته می شد
مصریان قدیم اعتقاد داشتند که فراعنه پس از مرگ به خدایی می رسند و بنابراین مقابرشان می بایست بسیار عظیم و غیرقابل نفوذ ساخته می شد. چهار مثلث جانبی هرم در اهرام مصر به گونه ای طراحی شده اند که پرتوهای خورشید بر جسد فرعون تابیده شود و رابطه جاودانی او را با خدای آفتاب حفظ کند. در کنار این اهرام مقابر کوچک تر مکعب شکلی بنام «مصطبه» (Mastababa) به تعداد زیادی ساخته شده است. فراعنه مراسم خاکسپاری خود را به شکل یک سنت ملی درآورده بودند به طوری که مذهب، هنر و تفکر مصریان آن زمان به شدت به سمت پرستش آن سوق یافته بود.
در (جیزه)گیزا، غرب قاهره امروزی، سه هرم از فراعنه سلسله چهارم وجود دارد. اهرام جیزه نقطه اوجی در تکامل شیوه معماری مقابر مصر در دوره پادشاهی کهن است که با ساختن مصطبه ها ، مقابر اولیه مصریان که غالباً آجری یا سنگی بودند ، آغاز و با هرم پلکانی زوسر پیشرفت کرد.
برای ساخت اهرام، تعدادی شیب راهه آجر فرش احداث گردید و تخته سنگهای آهکی را که از معادن آن سوی نیل با قایق به آنجا منتقل می شدند، احتمالاً با استفاده از غلطکهای چوبی (در آن زمان هنوز چرخ اختراع نشده بود) روی این شیب راهه ها به بالا منتقل می کردند.
بنّا، مسّاح، سنگتراش، نجّار، ملات ساز و سر کارگر از جمله افرادی بودند که در ساخت این بنا شرکت داشتند. سنگ های بریده شده پس از شماره گذاری توسط سورتمه هایی که بر روی الوارهای موازی، شبیه تراورس های زیر راه آهن حرکت می کردند به سمت مکان ساختن هرم حمل می شدند. آنان برای روانکاری سورتمه ها بر روی تراورس ها از آب، خاک نرم و روغن استفاده میکردند. از آنجایی که سنگهای تشکیلدهنده هسته اهرام بریده شده بودند، مواد مورد استفاده برای پر کردن شکافها مشکل دیگری بود. مقادیر زیادی گچ و قلوه سنگ مورد نیاز بود. پر کردن تقریباً هیچ خاصیت اتصالی ندارد، اما برای تثبیت ساختار ضروری بود. برای ساخت ملات گچ، باید با حرارت دادن، آبگیری می شد که در این فرایند به مقدار زیادی چوب نیاز پیدا میشد به گفته مصرشناسان، یافتههای کربن رادیویی اهرام دیوید اچ کوخ در سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۹۵ ممکن است نشان دهد که مصر مجبور بوده جنگلهای خود را از بین ببرد و هر تکه چوبی را که برای ساختن اهرام جیزه و سایرین در اختیار داشت، استفاده کند.
کارگران احتمالاً از ،متهها و ارههای مسی برای بریدن سنگهای نرمتر مانند بیشتر سنگهای آهکی استفاده میکردند. سنگ های سخت تر مانند گرانیت، گرانودیوریت، سینیت و بازالت را نمی توان تنها با ابزار مسی برش داد. در عوض، آنها با روش های وقت گیر مانند کوبیدن، سوراخ کردن، و اره کردن با کمک مواد ساینده مانند شن و ماسه کوارتز کار میشدند. بیشتر ابزارهای اندازه گیری آن زمان مسی یا سنگی و دارای دسته چوبی بودند. ابزارهای اندازه گیری نیز شامل تراز، شاقول و امثال آن می شد. برای بالا بردن سنگ ها بر روی هرم از خاکریزهایی با شیب مناسب استفاده می شد. پس از پایان کار و نصب آخرین سنگ بر بام هرم، مراسم مذهبی و قربانی کردن حیوانات انجام و خاکریزهای بالای هرم تا۹ متر برداشته می شد. با استقرار داربست، کار اتمام و مسطح کردن و صیقل دادن سطح خارجی هرم به وسیله سنگ تراشان انجام شد. این عملیات تا پایین سطح هرم ادامه پیدا میکرد.
تالس، در قرن هفتم پیش از میلاد از اهرام مصر بازدید کرد و با استفاده از قضیه قطع، که به عنوان قضیه تالس نیز شناخته میشود، ارتفاع و در نتیجه حجم آنها را اندازهگیری کرد.
اکثر مصر شناسان اذعان دارند که رمپ ها پایدارترین روش برای بالا بردن بلوک ها هستند، رمپهای پیشنهادی زیادی وجود دارد و اختلاف زیادی در مورد نوع رمپ برای ساخت اهرام وجود دارد. یکی از روش های رمپینگ که به طور گسترده بی اعتبار شده است، رمپ مستقیم بزرگ است و معمولاً به دلایل عملکردی به دلیل اندازه انبوه، کمبود شواهد باستان شناسی، هزینه هنگفت نیروی کار و سایر مشکلات بی اعتبار می شود.
۰ دیدگاه