پارک دو لاویلت سومین پارک بزرگ پاریس با وسعت ۵۵٫۵ هکتار (۱۳۷ هکتار) است که در لبه شمال شرقی شهر در منطقه ۱۹ واقع شده است. این پارک یکی از بزرگترین مراکز فرهنگی پاریس را در خود جای داده است، از جمله (شهر علم و صنعت، بزرگترین موزه علمی اروپا)، سه مکان اصلی کنسرت، و کنسرواتوار معتبر پاریس.

این پارک توسط برنارد چومی، معمار فرانسوی سوئیسی الاصل، طراحی شده است که آن را از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ با مشارکت کالین فورنیه، در محل کشتارگاه‌های بزرگ پاریس (سلاخ‌خانه‌ها) و بازار ملی عمده‌فروشی گوشت، به عنوان بخشی از پروژه بازآفرینی شهری کشتارگاه ها که در سال ۱۸۶۷ به دستور ناپلئون سوم ساخته شده بودند، در سال ۱۹۷۴ پاکسازی شده و به مکان دیگری منتقل شده بودند. شومی در یک مسابقه بزرگ طراحی در سال های ۱۹۸۲-۱۹۸۳ برای پارک برنده شد و او نظرات ژاک دریدا فیلسوف ساختارشکن را در آماده سازی جویا شد.

از زمان تکمیل آن در سال ۱۹۸۷، پارک دلا ویلت به یک جاذبه محبوب برای ساکنان پاریس و مسافران بین المللی تبدیل شده است. تخمین زده می شود که سالانه ۱۰ میلیون نفر از این پارک بازدید می کنند تا در مجموعه ای از فعالیت های فرهنگی شرکت کنند. این پارک با مجموعه موزه‌ها، تئاترها، فولی های معماری، باغ‌های موضوعی، و فضاهای باز برای کاوش و فعالیت، منطقه‌ای را ایجاد کرده است که هم با بزرگسالان و هم برای کودکان ارتباط دارد.

پارک دلا ویلت دارای فعالیت هایی است که همه افراد با هر سن و پیشینه فرهنگی را درگیر می کند.

پارک دلا ویلت مجموعه ای از ده باغ مضمون دارد که تعداد زیادی از بازدیدکنندگان پارک را به خود جذب می کند. هر باغ با بازنمایی متفاوتی از ساختارشکنی معماری ایجاد شده است و سعی می کند فضا را از طریق مجسمه های بازیگوشانه و هوشمندانه ایجاد کند. در حالی که برخی از باغ ها از نظر طراحی مینیمالیستی هستند، برخی دیگر به وضوح با در نظر گرفتن کودکان ساخته شده اند.

احتمالاً نمادین ترین قطعات پارک، فولی ها به عنوان بازنمایی معماری ساختارشکنی عمل می کنند. در معماری، فولی (به فرانسوی folie) ساختمانی است که اساساً برای تزئین ساخته شده است، اما از نظر ظاهری هدف دیگری را نشان می‌دهد، یا آنقدر زیاده‌روی است که از محدوده معمولی تزئینات باغ یا سایر طبقه‌بندی‌های ساختمانی که به آن تعلق دارد، فراتر می‌رود. از نظر معماری، فولی ها به‌عنوان نقاط مرجعی عمل می‌کنند که به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا حس جهت را به دست آورند و در سراسر فضا حرکت کنند. بیست و شش فولی ساخته شده از فلز و رنگ آمیزی قرمز روشن، بر روی یک شبکه قرار داده شده و سازماندهی متمایز به پارک ارائه می دهد که هر کدام با یک نام و یک کد حرف – شماره مشخص می‌شوند.

از زمان تکمیل اولیه پارک، انتقادات زیادی نسبت به طراحی خلاقانه این پارک وجود داشته است. برای برخی، پارک اهمیت چندانی با مقیاس انسانی عملکرد پارک ندارد و به نظر می رسد فضای باز وسیع انتظاراتی را که بازدیدکنندگان از یک پارک شهری دارند به چالش می کشد. برنارد چومی پارک دلا ویلت را با هدف ایجاد فضایی که در خلاء وجود دارد، چیزی بدون سابقه تاریخی طراحی کرد.این پارک تلاش می‌کند تا تابلوها و نمایش‌های مرسوم را که در طراحی معماری نفوذ کرده‌اند را از بین ببرد و امکان وجود یک «غیر مکان» را فراهم کند. این ناممکن، که توسط چومی تصور شده است، مناسب ترین نمونه فضا است و یک رابطه واقعا صادقانه بین سوژه و موضوع فراهم می کند.